Şeytan Yemini – Jean Cristophe Grange
| Tür: | Polisiye, Roman |
| Yazar: | Jean Cristophe Grange |
| Yayınlanma Tarihi: | 2007 |
| Yayınevi: | Doğan Kitap |
| ISBN: | 9789759913687 |
Karakterler
Mathieu Durey: Romanın başkahramanı olan polis memurudur. Gerçekçi, sorgulayıcı ve sezgileri güçlüdür. İnançtan çok akla ve kanıta dayanır. Buna rağmen kötülüğün sınırlarında dolaşırken ahlaki olarak zorlanır. Arkadaşına olan sadakati, onu tehlikeli bir soruşturmanın içine çeker. İlerledikçe sertleşir, yalnızlaşır ve karanlıkla yüzleşmeyi öğrenir.
Luc Soubeyras: Mathieu’nun çocukluk arkadaşı ve meslektaşıdır. Derin dini inanca sahip, içe kapanık ve takıntılı bir karakterdir. Kötülüğü şeytani bir güç olarak algılar. Polisiye görevini adeta kutsal bir savaş gibi görür. İnancı ile gerçeklik arasındaki çizgi giderek silinirken bu çatışma onu psikolojik çöküşe sürükler.
Agostina Gedda: İtalya bağlantılı dosyanın merkezindeki kadındır. Dışarıdan bakıldığında mistik, kutsal ve masum gibi algılanır. Gerçekte ise şiddet ve fanatizmle iç içe geçmiş karanlık bir geçmişe sahiptir. Toplumsal inançların nasıl manipüle edilebildiğini temsil eder.
Andrej Zamorski: Vatikan çevreleriyle bağlantılı, gizemli ve tehditkar bir figürdür. Kendini şeytana karşı savaşan bir otorite gibi sunar. Soğukkanlı, ideolojik ve tehlikeli derecede ikna edicidir. İnanç adına yapılan şiddetin meşrulaştırılmasını temsil eder.
Konusu
Polis memuru Mathieu Durey’nin, çocukluk arkadaşı Luc Soubeyras’ın esrarengiz intihar girişiminin ardından, Avrupa’ya yayılan vahşi cinayetlerin izini sürmesini konu alır. Roman, seri cinayetler üzerinden akıl ile inanç, bilim ile fanatizm arasındaki çatışmayı işlerken, kötülüğün aslında gerçekten doğaüstü mü yoksa insan eliyle mi üretildiğini sorgulayan karanlık bir gerilim sunar.
Şeytan Yemini Özeti
Paris Cinayet Masası’ndan polis Mathieu Durey, çocukluk arkadaşı ve meslektaşı, koyu Katolik Luc Soubeyras’ın kır evinde kendini suya atarak intihara teşebbüs etmesi ve komaya girip yaşamla ölüm arasında kalmasıyla sarsılır. Arkadaşının bunu kendi iradesiyle yapmış olmasına inanamaz ve sebebini bulmak için onun gizli dosyalarını kurcalamaya başlar. Dosyalar, sadece polis evrakı değil, Luc’un yıllardır saplantılı biçimde topladığı bir kötülük arşivi gibidir.
Mathieu, ikisinin geçmişine ruhban okuluna uzanan dindar yetişme tarzlarına, Luc’un şeytan fikrine takıntılı yaklaşımına ve bu yüzden polisliği adeta kötülükle sahada savaş gibi görmesine geri dönerken, Luc’un son aylarda mesai dışında gizli bir soruşturma yürüttüğünü fark eder. Bu iz onu Fransa-İsviçre sınırındaki Jura/Haut-Doubs bölgesine götürür. Burada doğal park yaylasında bulunan Sylvie Simonis adlı kadının vahşice öldürülmesi, yıllar önce çözülememiş bir başka dehşetle bağ kurar.
Mathieu bölgedeki eski korkuları, dini fanatizmi, söylentileri ve şeytani işaret takıntısını adım adım izlerken cinayetlerin tekil bir caniden çok daha büyük bir örüntünün parçası olduğunu sezer. Luc’un izlediği hatta ilerledikçe soruşturma Avrupa’nın farklı noktalarına uzanan bir dizi benzer cinayete açılır. Kurbanların bedenlerindeki çürüme izleri adeta “tasarlanmış” gibidir, bazı sahnelerde satanik sembolizm ve ritüel çağrışımları vardır ve en ürpertici ortak nokta, faillerin geçmişlerinde “ölümün eşiğinden dönme” denilen Near-Death Experience (NDE) yaşamış olmalarıdır; Mathieu, Luc’un bu nedenle bunlar şeytanın mucizeleriyle geri dönen kişiler fikrine kapıldığını ve giderek akıl-inanç çizgisini kaybettiğini anlar. Araştırma Mathieu’yu İtalya’ya, özellikle Sicilya hattına taşır. Kamuoyunda kutsal/azize gibi konuşulan ama kocasını asitle öldürmüş bir kadın olarak anılan Agostina Gedda dosyası önüne düşer. Mathieu, Catania çevresinde Agostina’nın yaşadığı mahalleye, tanıklara ve adli kayıtlara inerken “kutsallık gösterisi” gibi sunulan şeyin arkasında korku, manipülasyon, fanatizm ve şiddet sarmalını görür.
Aynı sırada Luc’un, olayları sıradan bir seri cinayet zinciri olmaktan çıkarıp metafizik bir savaşa dönüştüren yorumunun nasıl büyüdüğü, Luc’un komadaki sessizliğiyle Mathieu’nun zihninde daha da ağırlaşır. Bu noktadan sonra roman, polisiye takibi dini-mistik bir yeraltı dünyasıyla iç içe geçirir. Mathieu, Vatikan bağlantıları olan karanlık bir çevreyle temas eder. Sahneye, kendini papalık elçisi gibi konumlayan Polonyalı Andrej Zamorski çıkar ve “şeytana karşı savaş” fikrini adeta askeri bir disipline çeviren bir yapının varlığını sezdirir. Mathieu, Luc’un peşine düştüğü şeytanın gerçekten doğaüstü bir varlık mı, yoksa insanların inançlarını kullanarak kurduğu bir düzen mi olduğunu sorgularken, dosyaların içinden sahte izler ve piyonlar geçer. Nihayetinde Mathieu, Luc’un yaşadıklarının tamamen uydurma olmadığını ama şeytan anlatısının en azından bir bölümünde insanların (fanatikler, örgütlenmeler, taklitçiler) rol aldığına dair sert bir gerçekle yüzleşir ve Zamorski’nin onu kendi “şövalyeler” grubuna katma teklifini reddederek, Luc’tan miras kalan acı cümleyi kabullenir: bundan sonra kötüyle mücadele, onun için ne saf bir iman meselesidir ne de sadece prosedürel bir polis işidir. Sadece kendi içindeki savaşla birlikte, kirlenmeyi göze alarak “yollara düşüp devam etme” kararıdır.
Şeytan Yemini – Kitap Açıklaması
Birbirinin benzeri cinayetler işlenmektedir. Bu cinayetlerin ortak noktaları, katillerinin öldükten sonra hayata döndürülmüş ve uzun süre komada kalmış insanlar olmasıdır. Öldürülen kişiler de, onların komaya girmesine sebep olan kişilerdir. Bir tür intikam cinayetleridir bunlar. Ancak bu kişiler gerçekten katil midir? Yoksa sadece verilen emirleri uygulayan birer piyon mudurlar? Avrupa’nın birbirinden uzak kentlerinde işlenen bu cinayetler nasıl bu denli benzerlik içermektedir? Yoksa katil tek bir kişi midir? Kendini şeytanın yerine koyan, kendini şeytan sanan biri. Belki de şeytan gerçekten yeryüzüne inmiştir.
(Tanıtım Bülteninden)
