Albertine Kayıp – Marcel Proust
| Tür: | Roman |
| Yazar: | Marcel Proust |
| Yayınlanma Tarihi: | 1925 |
| Yayınevi: | Yapı Kredi Yayınları |
Karakterler
Albertine:
Konusu
Serinin altıncı cildinde, Anlatıcı’nın geçmiş eylemleri eşdeğer bir çözümle buluşur. Tutuklu artık bir kaçaktır. Önceki ciltlerde olduğu gibi, kıskançlık ve güvensizlik sonunda Albertine’in eşcinselliği gibi beklenmedik ve istenmeyen ifşaları açığa çıkarır ve bu da Anlatıcı’nın melankolisi ile uzlaşmasına yol açar. Ne yazık ki, mutluluk hala ondan kaçıyor ve eski arkadaşlarının evlilikleri, kayıtsızlıkla örtbas etmeye çalıştığı kendi sefaletiyle yüzleşir.
Albertine Kayıp Özeti
“Albertine gitti!” sözleri duyduğunda, önce ne olduğunu tam olarak anlayamaz. Ancak hizmetçi bu durumdan memnun kalır ve ona her şeyi bir anda anlatmaya karar verir. Kız bütün eşyalarını, özellikle sabahlığını bir gecede toplamış ve sabah aniden ortadan kaybolur. Hizmetçi bu bilgiyi verdikten sonra beyefendiye bir mektup bırakır. Bu mektup giden genç kız tarafından yazılmıştır. Mektubunda gitmesi gerektiğini ve kesinlikle geri dönüşü olmadığını söyleyen Albertine, arkasında nasıl bir enkaz bıraktığını bilmez. Mektubu okuduktan sonra dünyası başına yıkılır. Ama çabucak iyileşir ve bunun çok kısa bir yolculuk olduğunu ve Albertine’in yakında döneceğini varsayar. Hemen bir cevap mektubu yazar ve gururla, düşüncelerini tam tersi şekilde ifade eder. Albertine istediği kadar kalabilirdi ancak şimdi ikisi de özgür. Mektubun söylediği budur, ama hemen arkadaşı Saint Loup’tan bir görev ister. Gidip Albertine’in teyzesiyle konuşur, evlilikleri için verilen paranın geri alınıp alınmayacağını sorar. Ne yazık ki işler istediği gibi gitmez ve genç kız tüm bunları görür. Bunun haberini duyunca hemen bir mektup daha yazar ve artık başka kadınlarla ilgileneceğini duyurur.
Albertine’in aşkı her geçen gün daha da kök salmaya başlar. Onunla ilgili her şeyi bilmek ister. Birkaç kız arkadaşını arar ve Andree adında genç bir kız bulur. Ama birdenbire Albertine’in teyzesinden bir telgraf gelir. Genç kız attan düşmüş ve ölmüştür. Ayrılışını atlatamadan ölümünü duyan beyefendi hemen Andree’ye ulaşır ve genç kız hakkında her şeyi bilmek istediğini söyler. Neden onu terk etmişti? Senin yanında rahat değil miydi? Yoksa başkalarıyla bir ilişkisi mi vardı? Bu soruların cevabı düşündüğünden çok daha farklıydı. Andree ona bildiği her şeyi anlatmaya karar verir. Albertine kadınlara düşkündü ve evlilik konusu uzayınca evi terk etmeye ve kısmi özgürlük aramaya karar verir. Bunun gibi haberler neticesinde içindeki sevgi sönmeye başlar. Annesi onun üzüldüğünü görünce Venedik’e bir geziye giderler ve birkaç gün orada kalırlar. Gilberte ile bu şehirde tanışır.
Gilbert, Albertine’den önce aşık olduğu ama sonra unuttuğu genç bir kızdır. Bu kıza üvey babasından büyük bir miras kalmıştı ve bu zaten sosyal medya sayfalarındaydı. Onunla tanıştığında başta pek bir şey hissetmez ama zaman geçtikçe içinde bir şeyler filizlenir. Bir gün otelden ayrılırken bir telgraf alır ve yazıyı okuyunca çok şaşırır, telgraf Albertine’den gelir. Ölmemiştir ve ona dönmek ister. Daha önce bu telgraf onu çok mutlu eder. Bu yüzden telgrafı hiç görmemiş gibi davranır. O günden sonra kendisine iki telgraf daha gelir ama kendisinden olduğu için açmaz. Aynı telgraflar annesine de gelmiştir. Eve dönüş treninde annesi ona tüm haberleri verir. Gilberte ve Saint Loup evlenir. Bütün toplum onları konuşur. Yıllar geçer ve Gilberte’nin kocasının metresleri vardı ve hiçbiri kadın değildi. O ve beyefendi arada birkaç kez birlikte olmuştu, ama yine de Gilberte kocasına bağlıydı.
Albertine Kayıp – Kitap Açıklaması
Marcel Proust’un dev yapıtının altıncı cildi Albertine Kayıp, tam da Mahpus’un bittiği yerden başlıyor: “Mademoiselle Albertine gitti!” Hizmetçi Françoise’ın bu ünleminin yankısı, romanı genişleyen halkalarla kuşatıyor: Andrée’yle yüzleşme, birbirini izleyen telgraflar, Boulogne Ormanı’ndaki sarışın, birbirini yankılayan Combray ve Venedik… Gelgitin ardından, bir gondol gezintisinde ağır ağır açılan yeni ufuklar.
Kayıp Zamanın İzinde hem komik romandır hem trajik roman, hem serüven romanıdır hem şiirsel roman, hem düşlerin romanıdır hem de imgeler romanı…
‘Mademoiselle Albertine gitti!’ Istırap, insan psikolojisine, psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder. Daha bir dakika önce, hislerimi tahlil ederken, Albertine’le son bir kez görüşmeden, bu şekilde ayrılmanın, en çok istediğim şey olduğuna kanaat getirmiş, Albertine’in bana verdiği hazların vasatlığıyla beni mahrum ettiği hazların bolluğunu karşılaştırıp kendimi çok zeki bulmuş, onu artık görmek istemediğim, sevmediğim sonucuna varmıştım. Oysa, ‘Mademoiselle Albertine gitti’ sözleri, kalbime öyle bir acı saplamıştı ki, bu acıya pek uzun süre dayanamayacağımı hissediyordum. Benim nazarımda bir hiç olduğunu zannettiğim şey, demek ki aslında bütün hayatım, her şeyimdi.”
(Tanıtım Bülteninden)
