Ahmed Günbay Yıldız Sözleri
Seni ezberledim senden gizlice, ilmek ilmek, nakış nakış dokudum.
İnsanlar, yakaladığı yerden başlar hayata.
Sevdanı bulutların üzerine yazmışsın; yağmur olarak dökülüyor gözlerimden.
Açılmayan sırlar içimde büyür, her biri bir başka biçimde.
Bir insanın içinde bulunduğu durumu en iyi anlayan yine kendisidir.
Her hakkı söylemek haktır, lakin her hakkı söylemek hakkın değildir.
Kalp bağlandığı yeri severse ısrar eder. Her tarafı idare eden ikiyüzlü bir kalbi taşımaktansa, onu yerinden söküp atmayı tercih ederim.
Bence, seven, sevdiğinin kapısında sadakat göstererek beklemeli.
Canım hele sabret de çayımız bitsin.
Sen ne kadar saklasan, gözlerin sözlerini yalanlar.
Gecenin hasret dokuduğu anlarda, nakışlar hüzün renginde işlenir.
Bir görebilsem. Hasret öyle çekilmezmiş ki baba. Adını andıkça gönlüm kanıyor.
Kır kalemi hâkim bey, beklemesin elinde, adalete susamış, son candır yalnızlığım.
Şunu bilmelisin ki insanlar zor olanı başardıkça kendilerine güvenleri çoğalır.
Benim de bir Şems’im olsa Mevlana gibi.
Gün olur, zaman bütün engelleri aşar.
Haksızlar, hep senin gibi yüksek perdeden konuşurlar anne.
Sevgi birkaç cilalı sözden mi ibarettir?
Şunu bil yeter; sevgi dilde değil, gönülde maya tutar.
Aklına girmişse “yar” diye bir şey gönülde dengeyi bozmayacaksın.
Düşünceler sabırla olgunlaşır.
Dönüşü olmayan zamanın akışında, yaşanmamış sevgilerin kalmaması için çabalıyorum.
İnsan Dünyaya meydan okumayı göze alsa da Gönlüne meydan okumaya gücü yetmiyor.
Huzurlu bir güne başlamak istiyorum, sargı tutmayan gönül yaralarımı dindirip.
İnsanlar fark ettikleri gerçek ve güzellikleri sevdikleriyle paylaşmalı.
Suyun boğucu vasfını anlamak için boğulmak gerekmiyor.
Bakışımdan anlarsın, tüm hikâyem böyledir.
Kulun hüznü haddini aştığı vakit, gözyaşları gönlüne akmaya başlardı.
Allah her mevsime ayrı ayrı güzellik vermiş. Fakat ilkbahar bir başka, dört mevsimin sultanı gibi…
İnsan suya benzemeli, ama durgun, akıntısı olmayan birikinti sulara değil. Kirlilikleri arındıran akarsular gibi olmalı.
Hatıra, öyle yakıcı bir ateştir ki, onunla beraber oldukça insanı dağlar. Tıpkı bitmeyen bir hasret gibidir hatıra.
Vatanını koruyanlar, gelecek neslin namusunu kurtaranlardır.
Kendisini milletine adayanlar ölmez ki.
Ertesi gün, belki de en mutlu günü olacaktı.
Şunu çok iyi biliyorum ki; kalbe hiçbir zaman ve hiçbir durumda, şunu seveceksin ya da şunu sevmeyeceksin diye emir verilmez. Kalpler, kimi ne kadar seveceğine kendileri karar verir.
Ahmed Günbay Yıldız Alıntıları
Aşk Diye Bir Şey
Aşk saf, duru ve özlenen dünyaların tablosunda ayrımcılık tanımayan duyguların sanatıydı.
İstanbul Yüzlü Kadın
Ruhum tükenmesini bilmeyen bir vehmin amansız girdaplarında can çekişmekte şu an.
Efkârın beni nasıl vurduğunu düşündüğün oldu mu hiç?
Kendimi Unutup Sana Ağladım
Gerçekler sizi acıtsa da, onlarla yüzleşmekten korkup kaçmayın… Çünkü kaçışlar sadece anlık erteleyişlerden ibarettir.
Affedersin Hayat
Hayat için yapılmış bir planınız yoksa başkalarının yaptığı planların bir parçası olursunuz.
Al Yüreğim Senin Olsun
Has bahçeler kurur, bağlar bozulur, gönülden Mevlâ’yı sildiysen eğer…
Mavi Gözyaşı
Ah bu insanlar… Tabiata, gökyüzüne, bütün mahlûkata da, birbirlerine olduğu kadar gaddar ve acımasız.
Sen yalnızlık nasıl bir şeydir bilir misin hiç?
Bak evlat, bunu ezberle. Hayatta hiç kimse kendi adına suç işlemez.
Çünkü bizim dünyamızın kuralları vardır uyulması gereken. Oysa günah çekici ve rahattır…
Anlamsız, idealsiz, gayesiz, nefsin çektiği yere giden, ölçüsüz, kuralsız ve anlamsız. Avare gönüllerin tükettiği gün müdür yaşamak?
Bir Dünya Yıkıldı
Kadere rıza göstermek gönüllerde yumuşaklık peydah eder. Bazı şeylerin olmayışı insanda üzüntü olmamalı.
Yanık Buğdaylar
Diller, “Allah Allah” diye dönmeye başladı. İnsanoğlu en dar günlerinde ellerini Mevla’sına açardı ya, işte öyle.
İnsanı kendine köle yapan nefis, dünyevi arzulara demirden perdeler çekiyordu.
Ahmed Günbay Yıldız’ın Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Ahmed Günbay Yıldız’ın hayatı ve eserleri yer alır.
