Memduh Şevket Esendal Sözleri
Aşk acaba bu mudur? Çiçekler bana güzel görünüyor! Aklıma şiir parçaları, beyitler, mısralar geliyor!
Ne kadar alışılsa da düzensizlik insana üzüntü, yüreğe darlık verir.
Benim çocukluğumda, bizim memleketimizde yayları rahvana alıştırmak için köstek vururlardı. İnsanlar için böyle bir şey yok mu?
Bu memleket boş değil, elbet bir gün beni anlayacak biri çıkacaktır.
Şehirler insanları rahatsız eder!
Şahitler var. Sözleri birbirine pek uymasa da gene şahittir.
Sokağa atılmış bir kadını insanların iyiliklerine yeniden inandırmanın kolay olmadığını bilirim.
Adalet yapmak, hakkı etmek istemesi gibi karışık, dolaşık bir iş ancak böyle insanların ellerinde olursa iyi ve manalı olabilir.
Bizim kız, biraz hayalci, biraz romantik, biraz çokça duygun olsaydı, belki başka şeyler de öğrenecekti. Babasının dediğine göre hiç anket defteri getirmemiş. ‘Aşk ölür mü ve harabesinde kimler yaşar?’ diye sormamış. Aya bakıp derin derin iç çekmemiş. ‘Ben ruhu ölmüş bir kızım’ dememiş.
Oturduk, biz namuslu insanlar, zamanın kötülüğünden, ahlak düşkünlüğünden, yana yana şikâyet ettik.
Bizim rahmetli söyledi, ‘’Bu millet adam olmaz’’
Bir evde dü (iki) zen (kadın) olsa, düzen olmaz o evde, Manendi tevem (ikiz), şerîk – i şerdir, iki şer.
Bir kadının gülüşü, bir eşyanın duruşu öykü olamaz mı?
İnsanı hor görme; Hak bu dünyada onun gözü ile kendine bakmış.
Bu kadınlar ne zaman vakit bulup da komşu komşu geziyorlar. Akıl ermez.
Sokağa atılmış bir kadını insanların iyiliklerine yeniden inandırmanın kolay olmadığını bilirim.
Sonra anladım ki erkekler de sevmek, kadınlarda da sevilmek tarafı kuvvetlidir. Erkek ‘ beni seviyor!’ dese, bundan anlamalıdır ki kendisi o kadını seviyor. Kadın, ‘seviyorum!’ derse o da ‘beni seviyor ‘ demektir.
Memduh Şevket Esendal Alıntıları
Ayaşlı ile Kiracıları
Hani öküzü döverler ağlamaz da, tutup okşarlar, garipser, ağlar.
Benim yaşayışım gün geçtikçe tatsızlaşıyor. Ne ben kimseyi seviyorum, ne kimse beni arıyor.
Sevmek, sevilmek de boş! İnsan korkunç bir yalnızlık içindedir.
Yalansız, dolansız alışveriş olur mu? Doğru alışverişi sen yapsan başkaları yapmaz. O kazanır, sen ağzını havaya açarsın, der.
Gönül vermek yahut vermemek benim elimde mi? Senin elinde oldu mu?
Bir Kucak Çiçek
İnsan bu dünyada iz bırakmadan geçip gitmemelidir.
Bugün namus dediniz mi, adamın yüzüne sırıtıyorlar.
Korkanlar değil de, gönüllerinde hiçbir sevgileri olmayanlar savaşamazlar. İç sesleri susmuştur. Yaşayacaklar, çok söz söyleyecekler; ama hiçbir iş yapmayacaklardır. Bunlar dövüşemezler.
Mendil Altında
Bu o demek ki, hayat yürümüş gitmiş, o birlikte yürüyememiş. Geride kalmış. Bu ihtiyarlamanın, kocamanın, ölmenin ta kendisi.
Otlakçı
Biz hem yalancılıkları kendimiz öğretiyoruz, hem de yeni nesil bozuldu, diye, şikâyet ediyoruz.
Ben istemedikten sonra, kim beni ona yahut başka birine bağlı tutabilir!
Hayat kadınlar hakkında çok merhametsiz, çok zalimdir. Kadın tez ihtiyar oluyor ve geç ölüyor.
Veysel Çavuş
Yaşı küçüktür ama benim oğlum ağır başlıdır.
Miras
Şefik Bey’in iki oğlu, bir seneden beri “Gülşen’i İrfan” mektebine devam ediyorlardı. Vakıa hiçbir şey öğrenmiyorlar idiyse de evden gailerinin eksildiği ne devlet.
Bu dünyada, olan olmayana borçludur.
Tramvay beklediği müddetçe bu fakir İstanbul’dan uzaklaşmak, kırlara kaçıp kurtulmak istiyordu.
Bizim Nasibe
Öldüreceklerse ortalığı soyanları öldürsünler.
Vassaf Bey
Bir günde, bir dakikada ondan vazgeçtim. Bu kadar da olur mu? Kendimden korkuyorum.
Ben gençliğimde böyle bir kadına rasgelebilse idim, bekârlığın bu kadar uzun süren yıllarının acılığını çekip, türlü sinir hastalıkları ile yıpranmazdım. Kimsesizlik insanı canından bezdirir.
İçine bir küskünlük çöktü. “Her şey boş” diye düşündü.
Tasa gider de yeri boş kalır sanma” demişler.
Yalnızken çiçekler o kadar da güzel değildir.
Memduh Şevket Esendal’ın Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Memduh Şevket Esendal’ın Hayatı ve Eserleri yer alır.
