Patrick Modiano Sözleri
Bir hafiflik duyuyordum içimde. Hiç kimseye verilecek hesabım, dilenecek özürüm, fısıldanacak yalanım yoktu.
Tasalanmayın, küçüğüm, ben de sık sık boşluklara düşerim.
Yitik bir arılık, mutlu ve kaygısız yaşamak için oluşturulmuş, ama artık mutlu olunamayan dekorlar arıyordu.
Bana bu otelin Paris’ e ilk geldiği zaman kaldığı otelden yüz metre kadar ötede olduğunu ve bu kısa mesafeyi aşmak için otuz yıl geçmesi gerektiğini söylemişti.
Bana, belli bir zaman sonra zaten bildiğimiz, ama tembellikten ya da kaygısızlıktan dolayı kendi kendimizden bile gizlediğimiz gerçeği kabul ettiğimizi söyledi: Bir kardeşimiz, bir eşimiz bilinmeyen bir yerde, bilinmeyen bir tarihte bizim yerimize ölür ve sonunda gölgesi bize karışır.
Ve konuşma saatler boyunca sürecekti bu taraçanın altında. Boş sözcükler, oyuk tümceler, sanki onunla ben, kendi ölümümüzden sonra yaşıyormuşuz ve geçmişe en ufak bir imada bulunamıyormuşuz gibi.
Başka anıları ne denli bir araya getirirsem getireyim, hepsi de yaşadığımdan iyice emin olamadığım eski bir yaşamın malıydı.
Yaşamımın ilk yirmi yılı toz olup dökülüverdi; bir gün kurtulacağıma hiçbir zaman inanmadığım bir ağırlık, bir kelepçe , bir semer gibi. İşte böyle, bütün bu yıllardan hiçbir şey kalmıyordu artık.
Üzerimde sürekli olarak sevdiğim bir romanı bulundurmak bana güven veriyor.
Patrick Modiano Alıntıları
Mahallede Kaybolma Diye
Uzaktan, onunla konuşma olasılığı olan bir tanıdık görünce, kaldırım değiştirmeye hazır, dikkatlice yürürdü. Gerçekten karşılaşmaktan memnun olunacak bir insanla ancak ender olarak rast gelinebileceğini fark etmişti. Hayatın içinde iki, bilemediniz üç kez.
Neden varlığından bile habersiz olduğumuz, bir kez rastladığımız ve bir daha görmeyeceğimiz insanlar, kıyıda köşede kalarak hayatınızda önemli bir rol oynarlar?
Çocukken tuhaf gelmeyen şeyleri yıllar sonra bir bilmece gibi çözmeye çalışırken bulabilir insan kendini, alfabesini bile bilmediğiniz, çok eski bir dilin yarı yarıya silinmiş harflerini çözmeye benzer bu.”
Hayatında anlam taşıyan kişileri romanlarına dahil eden yazarları hiç anlamazdı zaten. Birisi aynanın içinden geçer gibi, bir romana bir kez sızdı mı, sonsuza kadar yok olurdu. Gerçek yaşamda asla var olmamış gibi.
Kötü Bir İlkbahar
Bana, belli bir zaman sonra zaten bildiğimiz, ama tembellikten ya da kaygısızlıktan dolayı kendi kendimizden bile gizlediğimiz gerçeği kabul ettiğimizi söyledi: Bir kardeşimiz, bir eşimiz bilinmeyen bir yerde, bilinmeyen bir tarihte bizim yerimize ölür ve sonunda gölgesi bize karışır.
Bir gün belki bu sessizlik ve belleksizlik tabakasını kırmayı başaracağım.
Hayalleri öylesine pembe ve güçlü, yaşamları duydukları ya da sezdikleri olumsuzluklardan müzik yoluyla kaçma arzuları o kadar şiddetliydi ki, Belline gitarların iç ürperten cızırtılarının ve şarkının ortasında boğulup kısılan seslerin altında çoğu kez bir imdat çığlığı duyar gibi olurdu.
Ondan bana kalan yalnızca bir izlenim, bir koku, kahverengi saçlar ve derslerime iyi çalışıp çalışmadığımı soran tatlı bir sesti. Böylece birtakım rastlantıları unuturuz, birtakım insanlarla yaşamımızda pek çok kez karşılaşmışızdır, ama bundan şüphelenmeyiz bile.
Bir Gençlik
üzüntüden bahsedilir orada,
kırılmış düşlerden, sönen aşklardan,
ve bize bıraktığı pişmanlıklardan
Hiçbir üstünlüğümüz yoktu, çok kısa bir süre için herkese, hiçbir zaman tutulmayacak belirsiz bir söz gibi, gençliğin verdiği.
tekrar yaşanamayacak yılların.
Yıkıntı Çiçekleri
Ölümü anımsatan bu tarihi yapının dibinde, ay ışığının altında yapayalnız kalma düşüncesinden ürktüm.
Hiçbir şey asla değişmeyecekmiş gibiydi.
Bir mahzen serinliği sarmalıyor beni.
Karanlık Dükkanlar Sokağı
İnsan kendinden daha genç biriyle asla evlenmemeli, asla!
Patrick Modiano’nun Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Patrick Modiano’nun hayatı ve eserleri yer alır.
