| Doğum Tarihi: | 1 Eylül 1940 |
| Doğum Yeri: | Fransa |
| Meslek: | Edebiyat Öğretmeni |
Annie Thérèse Blanche Ernaux (kızlık soyadı: Duchesne), 1 Eylül 1940’ta Fransa’nın Normandiya bölgesindeki Lillebonne şehrinde, işçi-sınıfından gelen bir ailenin kızı olarak doğdu. Çocukluğu, ailesinin bakkal ve küçük bir kafe işlettiği Yvetot kasabasında geçti. Ailenin toplumsal konumu ile okulda karşılaştığı orta-sınıf normları arasındaki fark, ileride tüm yazarlığının ana ekseni olacak olan sınıfsal yabancılaşma, utanç ve toplumsal yükselme temalarını şekillendirdi.
1950’lerde Yvetot ve Rouen’deki Katolik okullarda eğitim gördü. 1959’da bakaloryasını aldıktan sonra Rouen Üniversitesi ve Bordeaux Üniversitesinde Fransız edebiyatı okudu. 1960’ların başında kısa süre geçim sıkıntıları yaşadı; garsonluk ve kamp görevliliği gibi işlerde çalıştı. Bu dönemdeki kürtaj deneyimi, yıllar sonra başyapıtlarından biri olan L’Événement’a (Olay) dönüşecekti.
1964’te Philippe Ernaux ile evlendi; Éric (1964) ve David (1968) adında iki oğlu oldu. 1960’lar ve 1970’lerde Normandiya ve Haute-Savoie’da lise öğretmenliği yaptı. 1971’de Fransa’nın yüksek seviye öğretmenlik sınavı Agrégationı kazanarak modern edebiyat öğretmeni oldu. 1977’den itibaren uzun yıllar CNED – Ulusal Uzaktan Eğitim Merkezinde çalıştı.
İlk romanı Les Armoires vides (1974) yayımlandı; bunu Ce qu’ils disent ou rien (1977) ve artık feminist bir klasik sayılan La Femme gelée (1981) izledi. 1983’te yayımlanan La Place (Babamın Yeri) büyük çıkışını getirdi ve Prix Renaudot kazandı. Bu eserle birlikte Ernaux, klasik romandan uzaklaşıp kendi yaşam deneyimini sosyoloji, tarih ve toplumsal hafıza ile birleştiren kendine özgü “oto-sosyobiyografik” yazı biçimini kesin olarak benimsedi.
1980’ler ve 1990’larda Une femme (1987), La Honte (1997), Journal du dehors (1993) ve Passion simple (1992) gibi metinlerle modern Fransız edebiyatının en özgün seslerinden biri hâline geldi. 1990’larda yaşadığı bir aşk ilişkisi üzerine tuttuğu günlükler daha sonra Se perdre (2001) ve Le Jeune homme (2022) gibi kitaplara dönüştü. 2000’de yaşadığı meme kanseri deneyimi ise Marc Marie ile ortak çalışması olan L’Usage de la photoya (2005) ilham verdi.
2008’de yayımlanan Les Années (Yıllar), Ernaux’nun başyapıtı kabul edilir. Kişisel hayatından tüm bir kuşağın kolektif belleğine uzanan bu çalışma; fotoğraflar, reklamlar, sloganlar ve gündelik nesneler üzerinden 1940’tan 2000’lere uzanan Fransız toplumunu anlatır.
Ernaux, 2000’ler ve 2010’larda politik olarak daha görünür hâle geldi; özellikle sınıf eşitsizliği, kadın hakları, göç ve toplumsal adalet konularında Fransa’nın sol çevreleriyle yakın durdu. 2012 ve 2022 seçimlerinde sol adayları destekledi. Cergy-Pontoise’ta yaşayan Ernaux, kentleşme ve banliyö yaşamını belgeleyen birçok kısa metin yazdı.
6 Ekim 2022’de Annie Ernaux, “kişisel hafızanın köklerini, yabancılaşmalarını ve kolektif sınırlanmalarını klinik bir keskinlikle açığa çıkardığı” gerekçesiyle Nobel Edebiyat Ödülünü kazandı. Böylece bu ödülü alan ilk Fransız kadın yazar oldu.
Şu anda hâlâ Cergy-Pontoise’ta yaşamaktadır ve Fransız edebiyatı ile feminist düşüncenin en etkili figürlerinden biri olarak görülmektedir.
Annie Ernaux Eserleri
- Babamın Yeri
- Bir Kadın
- Utanç
- Yıllar
- Olay
