Ahmet Büke Sözleri
Nedeni belli olmayan değişim büsbütün rahatsızlık vericidir.
Mavi inatçıdır, aynı bahar gibi. İkisi de dövüşerek gelir ve gider.
Herkes girmiş. Her şeyi sığdırmışlar. Bir annemi almamış dünya.
Düşülen notlar ölenle ölmez. O yüzden defterleri okur dururdum.
Yara yaraya benzedikçe kabuk tutar. O zaman insan insana iyi gelir.
Yıldızları izledim. Çok uzaktılar. Herkesten ve hepimizden uzaktılar.
Hayat kapıya tek bir umudun gelme ihtimaliyle sürüp gidebiliyor bazen.
Neymiş suçu? Şimdi suçlu suçsuz arayan mı var? Kaptıklarını götürüyorlar.
Doğduğun yer artık yoksa, öleceğin yer de seni kabul etmiyor, bunu belledik.
Bazı şeylerin yalanlanması, vazonun kırılması gibidir. Bir daha asla eskisi gibi olmaz.
Aşağıda her gün bir öncesinin tekrar gibi akan hayat aslında göründüğü gibi değildir.
Sabah o güzelim kadın kokusu sonbaharın inatçılığına rağmen şehrin üzerinde dolanmaya başladı.
Annelerin acısını bilse insan; yani etinde bir saniye hissetse, kimse kimsenin canını yakamaz.
Peki neden geceyi fayansların altındaki yuvasında değil de çiçeğin dibindeki toprakta geçirmişti?
Evimiz sır küpümüz değil midir? Açlığımızı ve suçlarımızı oraya gömeriz. Kabarıp taşana kadar mayalanırlar orada.
Alacağı yol uzadıkça etkisini kaybeden rüzgâr, koridorun sonundaki metal sehpaya ve üzerindeki çiçeğe ulaşamadı.
Ahmet Büke Alıntıları
Yüklük
Onun için çabalasan da, vazgeçsen de fark etmez. Ama vazgeçmemende büyük mükâfatlar olabilir. Olmayabilir de.
Çocuklar koşarken çizgi çizgi böldüler zamanı. Kızardı yollar. Elleri tutuştu hepsinin.
Âciz ve kendine yabancı kalma hali bizim ilçe hastanelerinin bahçe kapısından itibaren büyüyen ve elle tutulan bir buluttur misal.
Zamanı ağırlaştırın okurken. Televizyonu kapatın ve etrafınızdaki insanları uzaklaştırın.
Annelerin acısını bilse insan; yani etinde bir hissetse, kimse kimsenin canını yakmaz. Kimse haksızlık yapmaz.
Kumrunun Gördüğü
Yalnız hüznü vardır kalbi olanın.
Sen bildik koşunun dışındasın. O yüzden gülümsüyorsun hepimize.
Alnı Mavide
Zaman küçük yerlerde menderesler çizerek akar.
Ev ölürken cumbasına ağlar.
Evler insanların kalesidir. Sanılanın aksine demir ve çimentodan yapılmazlar. Her evin kendine özgü kokusundan dokunmuş zırhı vardır.
Çiğdem Külahı
İçimizdeki kanamayı suskunlukla sakinleştirip dindirmeye çalışıyorduk galiba. Zaten kimsenin perdelerini aralayıp başkasının acısına baktığı yoktu.
Zaten kimsenin perdelerini aralayıp başkasının acısına baktığı yoktu.
Gizli Sevenler Cemiyeti
Gezen gül olmuş, gezmeyen kül olmuş, değil miydi bu hayatta!
Biz ölümlüyüz ama sözcükler çok inatçıdır. Göğün bir katında yer bulurlar daima.
İzmirli Öyküler
Biliyor musun? Sadece yazarak bu hayattan intikam alabiliyorum.
Ekmek ve Zeytin
Nenem buldu beni. Yaprakları temizledi. Otları yoldu. Toprağı sıyırdı. Taşları ayıkladı. Güneşi hissettim yıllar sonra. Tek tek topladı beni. Dizdi yere. Eksik parçalarımı buldu. Nenem öptü, kokladı beni.
Varamayan
Beni sevmeye mecbur mu? Değil elbette ama düşünmeli. Bir insan bu denli çaresiz bırakılamaz.
Ahmet Büke’nin Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Ahmet Büke’nin hayatı ve eserleri yer alır.
