Mesih’in Noel ağacı Boy de – Fyodor Dostoyevski
| Tür: | Hikayeler |
| Yazar: | Fyodor Dostoyevski |
| Yayınlanma Tarihi: | 1876 |
| Yayınevi: |
Karakterler
Küçük Çocuk: Hikayenin ana karakteridir. İsmi belirtilmez, bu da onun yalnızlığını ve toplumun ona olan kayıtsızlığını vurgular. Soğuk ve acımasız bir dünyada hayatta kalmaya çalışan bir masumiyeti temsil eder. Hayal gücü geniştir ve sefaleti hayallerle aşmaya çalışır.
Anne: Çocuğun annesi, hastadır ve çocuğuna bakamayacak kadar bitkin bir haldedir. Aileyi ayakta tutmaya çalışsa da bu sefalet içinde başarılı olamaz. Onun çaresizliği, hikayenin dramatik etkisini güçlendirir.
Zengin İnsanlar: Çocuğun hayallerinde gördüğü, büyük ve ihtişamlı bir Noel kutlaması yapan insanlar. Onlar, gerçek dünyadaki zengin ve yoksul arasındaki uçurumu simgeler. Bu insanlar, çocuğun hayalinde sıcaklık ve mutluluğu temsil etse de aslında toplumun kayıtsızlığını yansıtır.
Toplum: Karakter olarak isimlendirilmez, ancak hikayede önemli bir unsurdur. Toplumun soğuk ve kayıtsız hali, hikayenin ana temasıdır. Çocuğun ve annesinin maruz kaldığı ihmal, toplumsal sorumluluk eksikliğini eleştirir.
Konusu
Hikaye, bir kış gecesi Noel arifesinde Rusya’nın karanlık ve soğuk bir şehrinde geçer. Merkezinde, açlık ve sefaletten mustarip küçük bir çocuğun trajik hikayesi vardır. Çocuk, annesiyle birlikte şehirde kalacak bir yer arayan, toplumun en alt tabakasında yaşam mücadelesi veren bir ailenin üyesidir. Ancak hikaye, çocuğun yaşadığı gerçek dünyadaki sefaleti ve hayal dünyasındaki umut dolu, masalsı bir Noel kutlamasını harmanlayarak ilerler. Dostoyevski, bu hikaye üzerinden insani değerleri, yoksulluğun insanlık üzerindeki etkilerini ve toplumun vicdanını sorgular.
Mesih’in Noel ağacı Boy de Özeti
Hikaye, bir kış gecesi bir annenin ve çocuğun sığınacak bir yer arayışıyla başlar. Annenin durumu giderek kötüleşir ve çocuk, onu kaybeder. Sokaklarda yapayalnız kalan küçük çocuk, açlık, soğuk ve insanlardan gördüğü kayıtsızlıkla baş başa kalır. Yorgun ve ümitsiz halde dolaşırken, zengin bir evde yapılan muhteşem bir Noel kutlamasının hayalini kurar. Bu hayal, çocuğun sefalet dolu gerçekliğinden bir kaçış gibidir. Kutlamada, bolca yiyecek, sıcaklık ve neşe vardır.
Ancak bu hayal, çocuğu içinde bulunduğu soğuk gerçeklerden kurtaramaz. Gece ilerledikçe çocuğun bedeni soğuktan donar ve son nefesini verir. Dostoyevski, hikayenin sonunda çocuğun bir başka dünyada, Tanrı’nın huzurunda, gerçek bir mutluluğa kavuştuğunu tasvir eder. Bu, okuyucuda hem hüzün hem de teselli veren bir etki yaratır.
