Ana SayfaSözler ve MesajlarYekta Kopan Sözleri

Yekta Kopan Sözleri

Yekta Kopan Sözleri

Değil mi ki rüyalar gün boyu sakatlanan zihinlerimizin koltuk değnekleri.

Hayat peşimizden gelirken kaçmaktan başka çaremiz yok.

İnsan değil bizim adımız; yalancı, katil, ikiyüzlü, rezil.

Biri otursun karşıma, izah beklemeden bütün hayatımı dinlesin istedim.

İnsan en kolay kendinden utanıyor. O yüzden sevmem aynaları.

Ah aşk, nasıl da zamansız çalıyorsun kapıları.

Ben gidiyorum artık. Veda ediyorum. Çünkü benden uykularımı aldığın günden beri, başkalarının rüyalarını görüyorum.

Buzdan bir kütle, mumyadan bir heykel gibi izledim kaderimi. Babam yanımda olsa bir tokat atar kendime getirirdi beni. Bir de baktım yoksun.

İnsan kendi hayatını bile ancak iyi bir hikâyede okuyunca anlayabilir.

Meğer her ayrılık cesur bir bedelmiş.

İnsan neyi anlatabilir? İnsan insana insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbirleriyle konuşabilir, insan insanla konuşamaz

Buzdan bir kütle, mumyadan bir heykel gibi izledim kaderimi. Babam yanımda olsa bir tokat atar kendime getirirdi beni.

Midem ekşiyor, kulaklarım uğulduyor, adını bilmediğim bir rüzgâr yalıyor ensemi. Yüzümdeki ifadeden rahatsız olduğu belli, gözleri bulutlanıyor bir anda, sesi boğuklaşıyor. O ses tonu gerçek, biliyorum. Çünkü ben en çok sesleri hatırlıyorum; o gün de, bugün de!

Yekta Kopan Alıntıları

Bir de Baktım Yoksun

Kütüphaneye yaklaşmak sana yaklaşmak gibiydi. Kitaplarla dolu bir geçmişte, kütüphaneyle çevrili bir odada sensizlikten kaçmaya çalışmak dünyanın en zor şeyiymiş. Ben de bıraktım kaçmayı. Okumaya başladım. Senin yazdıklarını, en yakın arkadaşlarının kitaplarını, sevdiğin yazarların romanlarını… Yolu senden geçmiş ne varsa okuyordum.

Sustum, ana dilim sensizlik oldu.

Hep aynı şeyi yaptın, bir şeylerin biraz ters gitmeye başladığını hissettiğin anda kendi dünyana kaçtın.

İçimde Kin Var

Doğrusunu bulmadan yanlışını silme.

Ne yaparsan yap, kendini göstermeyi başarıyor kötülük.

Aşk Mutfağında Yalnızlık Tarifleri

Hiçbir zaman yazılmayacak bir öykünün iki kahramanı gibi, bakışıp duruyoruz.

Aile Çay Bahçesi

Ben geçip gitmek isterdim hayattan, o iz bırakmak için uğraşırdı. O tadına doyulmaz bir şiirdi, ben taslak halinde bir roman.

Yüzünü unuttuğun birinin sesini duyuyorsun. Sesini unuttuğun birinin yüzünü hatırlıyorsun. Hayat seni bir köşede sıkıştırıyor.

Ecenin serininde bütün kuşlar üşüyordu ve biz ağlıyorduk.

Sıradan Bir Gün

İnsanın kendi labirentinden çıkmasına yardım edecek bir harita yoktu ki dünyada.

Bana Kuşlar Söyledi

Dünyada hikâyesini anlatmak isteyen kim varsa, dinlesen keşke. Bu kadar çok hikâye varken dinlememek, konuşamamak daha büyük günah.

Yekta Kopan’ın Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.

Sayfamızda Yekta Kopan’nın hayatı ve eserleri yer alır.

KitapDiyarı
KitapDiyarı
İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez.

BENZER KONULAR

YORUMLAR

Abone ol
Bildir
guest
0 Yorum
En eski
En yeni En çok oy alan
Satır İçi Geri Bildirimler
Tüm yorumları görüntüleyin

Sosyal Medya

774BeğenenlerBeğen
4,853TakipçilerTakip Et
21TakipçilerTakip Et
22TakipçilerTakip Et
62AboneAbone Ol

Günün Kitabı

Editör Seçimleri

Popüler Konular

Son Konular