Yalnızlık Sözleri
Bazen kalabalıkların ortasında, tek başımıza kaldığımız vakitlerinkinden fazla yalnız değil miyiz?
Asıl yalnızken yalnız değilim!
İnsan kendini hiçbir yerde, karıncalar gibi kaynaşan kalabalığı yarıp geçtiği zamanki kadar yalnız hissedemez.
İnsanlar köprü kuracakları yerde duvar ördükleri için yalnız kalırlar.
Geceleyin kapılar kapanıp da ışıklar söndüğünde, odamda yalnızım deme, yine yalnız değilsin.
Kendini yalnız hisseden kimse için her yer çöldür.
Sevilmeyen bir insan her yerde ve her şeyde yalnızdır.
Yalnızlık en büyük servettir.
Yalnızlık fena arkadaştan hayırlıdır.
“Yalnızlık” tek kelime, söylenişi ne kadar kolay. Halbuki yaşanması o kadar zordur ki.
Yalnızlığın en kötü tarafı da kimsenin bundan haberinin olmaması sanırım.
İnsan yalnızlığı kendisi seçtiyse dünyanın en zengin kişisi olabilir. Lakin elinde olmadan yalnızlığa itildiyse bir ölüden farkı yoktur.
Çok sıkıldım yalancı, iki yüzlü, işgüzar insanlardan. Pılımı pırtımı toplayıp yalnızlığa kaçasım var.
Son zamanlarda daha bir sessiz oldum, daha içine kapanık. Sanırım yalnızlık omuzlarımdaki yükünü artırdı.
Yalnız oluşuma tam da alışmışken beni bu diyardan alıp götürdün şimdi ortalarda yoksun. Ben nerede gideceğim? Ne geriye dönüş var ne ileriye bir yol.
Kimsesiz olduğumdan değildir bu yalnızlığım, bırakın halimi sözcüklerim bile anlaşılmadığından matemim.
Etrafımda onlarca insan varken kalabalığın en orta yerinde tek başına, yapayalnız duruyorum.
Ben hiç bilmezdim yalnızlık nedir. Gün oldu devran döndü bir de baktım ki yanımdaymış gibi yapanlar beni kendi elleri ile yalnızlığa itmiş.
Al yalnızlığımı desem ne yapabilirsin ki artık. Teker teker alıp götürdüklerini yerine koyabilecek gücün mü var?
Bana ne yaptın böyle bilmiyorum. Artık insanları görmek, onlara karışmak, seslerinde boğulmak istemiyorum. Tek istediğim yalnızlığım ile baş başa kalmak.
Kimi sevsem bırakıp gidiyor. Bugünlerde en çok yalnızlığımı seviyorum. Acaba bir gün o da beni bırakıp gider mi dersin?
Sevememek mühim değil de yalnızlığın boğucu, keskin ve acı tadına alışmak kadar kötü bir şey yok.
Yalnızlık Mesajları
Şimdi tek iyi baktığım şey yalnızlığım. Kimlerin vedası, kimlerin vicdansızlığı ve kimlerin ihaneti var onda bir bilsen!
Gel demek isterdim ama artık bana tek yoldaş yalnızlığımın buruk ezgisi.
Evet, bilerek seçtim yalnızlığı. Senin gibi vicdansız kalplerde zehrolacağıma yalnızlığıma mahkûm olmak çok daha güzel.
İnsan bu hayatta her şeye alışıyor. Daha önceden deselerdi ki sonun yalnızlık olacak, muhtemelen çok korkardım lakin şimdi bakıyorum da ben sadece yalnızlığı seviyorum, gerisi masal.
Yalnızlığımı gözlerimden okumanı beklerdim ama sen sözcükleri tercih ettin.
Acı tatlı, yerli yersiz her şeye gülüp geçiyorsan bil ki dostum artık sen de yalnızsın.
Derinlerde bir yerde acı var. Çok eşeledim ama bir türlü bulamadım. Sonra bıraktım kendimi yalnızlığın sessiz kollarına ve birden dindi tüm sızılarım.
Bugüne kadar beni ne dostlarım ne ailem ne de sevdiklerim dinledi. Beni bir tek yalnızlığım dinledi.
Kimselere söz etmem yalnızlığımdan. Gizli tutar saklarım onu. Her şeyi mahveden kirli elleriniz ona dokunmasın diye.
Nasıl olacağım, gırtlağına kadar yalnızlığa batmış olmaktan başka.
Her şeyini benle paylaş demesi o kadar kolay ki. İnsan yalnızlığını nasıl paylaşabilir?
Artık ne kelimelere sığıyor yalnızlığım ne de cümlelere. Gözlerimden taşıyor damla damla. Bir tek gecelerin şahit olduğu sessiz hıçkırıklarım da cabası.
Şu an çırpınışların nafile. İnsan içindeki koca yalnızlığa nasıl meydan okuyabilir.
Don Kişot gibiyim! O yel değirmenlerine savaş açardı ben de yalnızlığımın bekçilerine!
Bir insan başka bir insana sevgi verir, aşk verir, çocuk verir, mutluluk verir. Ne bileyim yeri gelir her şeyini verir. Sen neden bana yalnızlığını verdin ki!
Nerede bir yalnız görsem o yarım, acıklı ve hüzünlü gülüşünden tanırım.
Yalnız olmaya mahkûm olan mutluluğu masallarda arar!
Ruhu vücut bulan her canlı yalnız değil midir bu hayatta? Tek başına doğan her canlı yine tek başına ölmeyecek mi? Öyleyse nedendir bu yalnızlığa olan düşmanlık.
Beni terk edip giderken arkana bile bakmamıştın. Şimdi koca bir asır geçip gittikten sonra “nasılsın” diyerek karşıma çıkıyorsun.
Yalnızlık meşakkatli iş. Kendi kendine konuşmak neyse de, cevap vermek bir hayli zor oluyor.
Gözlerim nasır tutmuş olsa da yaklaş korkma aşkımdan, elimdeki sigaranın kokusu yalnızlığımdır. Gördüklerimse elimde kalemde, yalnızlığın şarkısını okuyacağım sana. Sayfalar dolusu acılar yazsa da.
Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi akıtır tasa, toprağa kanımı dünya seninle aydınlık ve güzeldi şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı.
Aklımdaydın gün geceye devrildiğinde, gece uzundu, yağmurluydu, hava soğuk sen uzaktın! Oysa bir sen vardın içimi ısıtacak.
Bir gece kapını çalarsa yalnızlık, açma bırak dışarıda kalsın, hayat ne kadar zor ve acımasız olsa da hayatı öyle mutlu yaşa ki kapıdaki yalnızlık yalnızlığından utansın.
Bir çiçeğin açmak için sebepler bulduğu gibi yasama dair sebepler bulmak için yaşıyorum. Eğer bir gün gelirde yasamak için bir sebep bulamazsam ölmek için bir sebep bulmuşum demektir.
Alışamadım sensizliğe, alışamadım senin çekip gitmelerine ve maalesef alışamadım gülmeye özür dilerim hayat yine yalnızım…
