Jose Mauro de Vasconcelos Sözleri
Güneşe bak, Zeze, gidip güneşi uyandıralım.
İnsanlar çocuklardan her şeyi kolaylıkla alırlar.
Sevginin ne olduğunu gerçekten keşfedeli, bütün sevdiklerimi sevgiye boğuyordum.
Bekleye bekleye umudum kırılmış gibiydi.
Niçin böylesine kötü insanlar vardı? Bunca kötülük yapmak gerekli miydi?
Üzgünsün diye, ağlaman gerekmiyor.
Uslu uslu oturmak istiyorum. Kimseyle ilgilendiğim yok.
Öyle kötüyüm ki, doğmamam gerekirdi.
Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur.
Hiç yaşama isteğim yok artık. İyileşirsem kötü bir çocuk olacağım. Anlamazsın sen. Artık uslu durmama değecek kimsem kalmadı.
Ayağımıza bir parça çamur bulaşması, günün birinde toprak olacağımızı hatırlatır.
Ayağımıza bir parça çamur bulaşması, günün birinde toprak olacağımızı hatırlatır.
Seni yüreğimde canlandırarak öldürdüm.
Çocuk yüreği herşeyi unutur ama affetmez.
Ayağımıza bir parça çamur bulaşması, günün birinde toprak olacağımızı hatırlatır.
Jose Mauro de Vasconcelos Alıntıları
İnsan şarkı söylemeden de şarkı söyleyebilir mi?
Şimdi hiçbir şey söylemiyorum, ama düşünüyorum! Büyüdüğümde sizi öldüreceğim bayım.
Peki yavrum. Bir hafta boyunca geceleri de çalışıp o giyisiyi sana alacağım.
Tanrım! Hiç bu kadar sevgiye susamış bir küçük yürek görmedim… Ama biliyor musun, bana bu kadar bağlanman doğru değil.
Çocuk yüreği unutur ama affetmez.
Hısımlığı oluşturan yalnızca kan bağları değil, aynı zamanda yürek ve akıl bağlantıdır.
Ne kötülük yapmıştık? İnsanların birbirlerini sevmelerinde nasıl büyük bir günah olabilirdi?
Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı hüzüntüden payını alan büyük ve hüzünlü kişiler.
Bütün hayatım boyunca istediklerim, artık onlara sahip olamayacağım zaman karşıma çıkıyordu.
Gittiğini görmemek için, gözlerimi sımsıkı yummuştum. Şimdi kalbim, tüm yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi…
Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek… Ve bir gün büsbütün ölecek.
Elimden gelse seninle sekiz yüz elli bin kilometre hiç susmadan konuşurdum.
Masalın nerde bittiğini, hayatın nerde başladığını fark edemiyorum. Bazen suratıma garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum.
Kımıldamadan, saatler boyu duvara bakıyordum. Çevremde konuşulduğunu işitiyordum. Her şeyi anlıyor, ama karşılık vermek istemiyordum. Konuşmak istemiyordum. Göklere uçmaktan başka isteğim yoktu.
Jose Mauro de Vasconcelos’in Hayatı Ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Jose Mauro de Vasconcelos’in hayatı ve eserleri yer alır.
