İclal Aydın Sözleri
Sevinçlerim oluyordun ara sıra. Sen hiç bilmiyordun.
Acaba uzakta olması mıdır onun en büyük cazibesi? Mesafe midir acaba onu her an özlenen bir düşe çeviren?
İşte böyle sevgili. Biz artık seninle haritada iki küçük su lekesi, Hiçbir nehir kavuşturamaz bizi.
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı aksam güneşi. Onca zamanın içinde eskimeyen bir düşüncesin şimdi.
Susmak da aşkın yollarından biriymiş. Bunu öğrendim. Susulmuş çok aşkım yok ama aşktan sustuğum çok hikâyem var desem…” Senin Adın Bile Geçmedi.
İhanet bağışlanamaz, Geçiştirebilir belki ama iğrenç yüzü, Belleğe o kadar derin çizgilerle kazınır ki, Unutmak için ölmek gerekir.
Her hikâye biriciktir, biliyorsun. Ama her hikâyenin kanı kendi damarları içinde akarken başkalarının rüzgârını, yağmurunu ve ne yazık ki kurşununu da isabet alır kimi zaman.
Aşk, ölümsüz olmak istediğin bir savaş meydanı. Bir Cihan Kafes
Kırılgan olmak iyidir. Hala içine kan akan bir kalp taşıyorsunuz demektir.
Zenginlik varlığından mutluluk duyabildiğin her şeydir.
Seçtiğimiz hayatlar mı bunlar… Seçtiklerimiz mi? Bunca yokluk, bunca kırıklık, bunca acı, seçtiklerimiz evet.
Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir ya da boş ver bilme en iyisi.
Bir ayrılığın, uzun bir yola çıkmanın, bir şehre son kez bakmanın burukluğu ile baş etmeyi öğrendim sonunda.
Sonra, kendinden başkasını düşünmeyenleri, kendi öfkesinde boğulanları ve yalancıları tanıyacaksın. Aşkı tanıyacaksın bir gün.
Ve dizlerimizi kanatmamıştı henüz hayat. İnanıyorduk, duruyduk, saftık, çocuktuk. Şimdi anlatacak bir masalımız bile yok, bir köşesine sığınacak.
Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim, En çok fesleğeni, çoban heybesini, aksam sefasını sevdim. Seni beklerken çok şey öğrendim.
Umarım uzun bir yoldur bu. Ve umarım bugüne dek karşımıza çıkanlardan ibaret değildir yaşam ve yaşamı yaşam kıldığına inandığımız aşk.
İnsan bu yüzden ağlıyordu. Sevenleri kendisini yaraladığı ve kendisini yaralayanları sevdiği için ağlıyordu.
İki türlü dil yarası var .İlki ; kendi dilinde şarkı söyleyip ağıt yakamamanın açtığı hançer yarası.. İkincisi ise; sevdiklerinden dökülen sözlerin bıraktığı kâğıt kesiği.
Fırtına herkesin başında eser ama sadece bazılarının çiçekleri dökülür.
Acaba uzakta olması mıdır onun en büyük cazibesi? Mesafe midir acaba onu her an özlenen bir düşe çeviren?
Her hikâye biriciktir, biliyorsun. Ama her hikâyenin kanı kendi damarları içinde akarken başkalarının rüzgârını, yağmurunu ve ne yazık ki kurşununu da isabet alır kimi zaman.
Ne zaman eskiyor sevgiler? Ödenen bedellerin acısı geçince mi?
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesten başkaydı işte.
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi.
Cay demleniyor demleniyor, demleniyor. Kederim mutfağın her yerine yerleşiyor. Ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor.
İclal Aydın Alıntıları
Kalbimin Can Mayası
Sana az söylediğim için bana kızardın. Senden sonra her gün söyledim. Seni çok sevdim, hep sevdim, hep seveceğim canım Nesrinim.
Çocukların üzülmeyeceğini bilsem, yaşamaktan yoruldum, diyeceğim ‘âmâ bir baba çocukları nefes aldığı sürece bunu diyemez, değil mi?
Hemen seninle paylaşmak istiyorum ama sen yoksun. Bu öyle bir yokluk ki, ancak sana tarif edebilirdim.
Deli mi derler, bilmiyorum ama seni çok özlüyorum Nesrin. Mesela bir şeye çok mu sevindim, ah hemen Nesrine söyleyeyim, diyorum ama sonra bir hatırlıyorum ki, sen artık yoksun.
Ayrılığın ve acının üzerinden geçen zaman çoğaldıkça özlem azalıyor mu kızım?
Kırığı kangren olan kalbimin rengini açacak hiçbir merhem yoktu o vakit. Ama isteyerek olmadı bütün bunlar.
Karanlıkta erkekler için bütün kadınlar aynı değil miydi nihayetinde?
Üç Kız Kardeş
Benim keşkeklerim zift gibi bir yol kalbimde.
Bir aile kurmak, kurduğun aileyi korumak zor, yıkmak kolay.
İnsan tam ayrılırken mi iyi şeyleri anımsıyor hep.
Seni kendi mutsuzluklarıyla yalnızlığa sürükleyebilecek yorumlar yapan arkadaşlarından lütfen uzak dur.
Yardım dediğin nedir? Sahip olduğunu paylaşmak. En sevdiğinden vazgeçebilmek.
İnsan ancak geçmişi tasnif ederken geleceğine dair sonuçlar çıkarıp yeni planlar yapabiliyor.
İnsan hiç geçmeyeceğini sandığı o anların, o günlerin, acıların geçtiğini anladığında keşke bu acısızlığı kutlasa, kutsasa…
Söylenmemiş Sözler
Zamana yenilmeyenler, gerçek değerine kavuşanlardır.
Filiz vermiş bir aşkı öldürmek, bitmiş bir aşkı diriltmekten daha zormuş meğer.
Bitmiş Aşklar Emanetçisi
Kimsenin umrunda değildi zaten… Kırmızı arabanın eksik tekeri gibiydi…
İclal Aydın’ın Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda İclal Aydın’ın hayatı ve eserleri yer alır.
