Hz. İnsan – Dücane Cündioğlu
| Tür: | Deneme |
| Yazar: | Dücane Cündioğlu |
| Yayınlanma Tarihi: | 2009 |
| Yayınevi: | Kapı Yayınları |
Konusu
Dücan Cündioğlu, Hz İnsan deneme kitabını birçok başlıktan oluşturmuş. Konular birbirinin devamı niteliğinde ve felsefe, tasavvuf, etimoloji tarih de içeriyor. İslamiyet’ten, Bektaşilikten, Mevlevilikten verdiği örneklere Budist tapınaklarından da eklemeler yaparak okuyucusuna konuya bütün bir açıdan bakabilmesini sağlıyor. İnsanı, insan hakkında düşünmeye sevk eden ancak sorduğu sorulara tam olarak cevap vermeyen, “kendin sorgula ve ara, bul” dedirten bir eser. İnsanın anlam arayışında kendini onu yaradanı ve bu yolda takva, tevazu sahibi olurken nefsin terbiyesinin önemini içinde barındırıyor. Kitabı bir cümleyle anlatmak gerekirse içeriğine ek olarak tam bir “bilgi kutusu” diyebilirim.
Hz. İnsan Özeti
İnsan insanı insanda tanır.
Konuşuyorsak sözcükleri iyi anlamak, düşünüyorsak kavramları iyi bilmek, yaşıyorsak duyguları iyi tanımak zorundayız. Sözcükleri anlamadıkça dile, kavramları bilmedikçe düşünceye, duyguları tanımadıkça kendimize dair, kısacası anlamadan, bilmeden, tanımadan hazret-i insana dair asla sağlıklı bir tasavvurun sahibi olamayız. Bu nedenledir ki insan ancak kendisine emek verdikçe, kendisine özen gösterdikçe insanlaşır, insanlaşabilir; zira ancak insan, kendi mertebesine ait yetileri ve yetenekleri gerçekleştirip, geliştirdikçe insan olur. Dolayısıyla insanlık olan, olunan bir şeydir.
Âlim düşünür ve bilir, arif düşler ve tanır. İlkinde düşünce gücüyle tefekkür kabiliyetini, ikincisinde hayal edebildiği için bilginin farkına varır. Düşünmekle bilir, ilim sahibi olur, tanır, irfan sahibi olur. Düşünmekle kendimizi ve başkasını tanırız. Ve bildikçe, öğrendikçe ıstırap artar. Bilginin, bilgeliğin olduğu yerde ister istemez acı da vardır. Kişi bildikçe, bilgiyi aradıkça çaresiz ıstırabını artırmış olur. Fakat insanı diğer canlılardan ayıran özelliği düşünen, sorgulayan, konuşan, muhakeme yapabilen özelliği sayesinde yaşama amacını sorgular ve anlam arayışı içine girer. İnsan kendine emek verdikçe, bilgeleşir. Tevazuyla taçlandırılmayan bilgi egoya yani karakteri, kişiliği zedeleyen zehire dönüşür. Tevazu, insanın kendini itiraf etme biçimidir. Aralıklarla durur, düşünür, sükut eder. Kişinin haddini ve mertebesini bilmesi de bu sayede olur. İlm’un- Nefis ile İlm-i Ahlak’ı birleştiren nokta da burasıdır. Varlığın nedenini sorgulayan ruh nefsi terbiye eder ve O mudur, yoksa O’ndan mıdır sorusunu sorar.
Nuh gemisine almadı beni; tektim çünkü
Elendim ve elenişin sırrını sulara gömdüm.
Sahilsizdim. Hakikat gibi.
Bir türlü göremedi dünya, ben bir hakikat idim.
Hz. İnsan – Kitap Açıklaması
Nuh gemisine almadı beni; tektim çünkü.
Elendim ve elenişim sırrını sulara gömdüm.
Sahilsizdim. Hakikat gibi.
Bir türlü göremedi dünya, ben bir hakikat idim.
Hakikat niçin hep yaşlı, niçin hep ıslak
Kavrayan mısın kavranan mı?
Delilik özgürlüktür
Kelbin kalbe secdesi
Hayy’dan gelen hû’ya gider
Hz. İnsan’ın tevazusu
Hep tevazu
Hikmet ve cinsellik
Sana benden kalan ne?
Bilmek niçin ıstırap verir?
Boşa konuşabilirsin, ama boşu konuşamazsın
