Adalet Ağaoğlu Sözleri
Beni yalnız yalnızlığım çoğaltır.
Seninle bir deniz kıyısı özlüyorum. Yaz bunu…
Hukuk olmayan yerde yargı, aşk olmayan yerde çocuk, hayat olmayan yerde ölüm.
Parçalanmış değerler karşısında hayatla uyum sağlamak ikiyüzlülüktür.
Benim asıl ümidim ümitsizliğimdir! Mutluluksa mutsuzluğun bilincinde olmaktır.
Ama ‘özgürlük’ bedava değil. Hayatın en pahalı şeyi. Pahası oranında da değerli.
Arkasından baktım. Sevdadan ezilmiş değil, sevgisinden büyümüş bir gidişi vardı.
Sevmek anlamak mıdır? Anlamak hoş görmek midir? Hoş görmek yok olmak mıdır?
İnsanın, yaşamında, hoşnut edilmeye değer üç beş kişinin kalmış olması az şey midir?
Hayat karmaşık, anlaşılmaz. Onu anlaşılır kılığa sokmaya çalışan ise sadece sanat. Sanat!
Ortak yol: Baskıya, zulme, şiddete karşı elinin emeği alnının teriyle daha temiz bir yarının yolu.
Özür dilemeniz gerekmez. Zaten bugün bütün dünyada şiir, yalnız şairler için yazılıyor, deniyor.
Delerek geçen acı, ancak delerek geçen acıyla karşılaştığında anlam kazanabilirmiş meğerse.
Kitap! Okunduğunda kimsenin hayatı pat diye değişmiyor ama gelecek adına “hayatlar’’ kayda geçiyor.
Her durumda özgür kimliğimizi koruyabilmek ancak edimle söylenebilecek şu tek ve son söze bağlı: Hayır.
Kendimi dinliyorum. Ne öfke ne sevda. Hiçbir şey yok. Karışık bir yürek. Ortada neler olup bittiğini ayırt edemiyorum.
Bir adamın fikrinde iki ince gül birden olmaz. Birinin suyunu öteki, ötekinin suyunu beriki çalar. Ne biri onar, ne öteki.
Yitirilen inançların yerine, durum zorluyor diye, acilen yarım yırtık yeni inançlar koyuveriyorsan, utanmamak için, salt utanmamak için yeni inançlar edinmişsin gibi dört dönüyorsan ortalıkta, daha çok utançlar yaşarsın.
Bir adamın fikrinde iki ince gül birden olmaz. Birinin suyunu öteki, ötekinin suyunu beriki çalar. Ne biri onar, ne öteki.
Bir insan narkoz almadan, kesilip biçilecek yerini uyuşturmadan kendini kendi eliyle ameliyat eder, bunu da ölmeden başarırsa, insanoğlu için yaşamın en güç yanını, adı yapayalnız olmak denen şeyi de başarır.
Bu ülke düşünce insanlarımızı yerden yere çaldı, onları vurdu, vuramadıklarını yaraladı, bilim yuvalarının dışına kovdu; yetmedi, vatan sınırlarının dışına kovdu. Eğer arada sırada onlar için birazcık iyi bir şey yapmak zorunda kaldıysa, bunda da hep geç kaldı.
Adalet Ağaoğlu Alıntıları
Düğün Gecesi
Bir insan narkoz almadan, kesilip biçilecek yerini uyuşturmadan kendini kendi eliyle ameliyat eder, bunu da ölmeden başarırsa, insanoğlu için yaşamın en güç yanını, adı yapayalnız olmak denen şeyi de başarır.
Ölmeye Yatmak
İnsan krepon kâğıdından kanatlar takınca kelebek olduğuna inanır.
Şimdi buradayım. Her şeyin uzağında. Hiçbir savaşım yok. Hiçbir görevim yok. Hiçbir şeyi de doğrulamaya çalışmıyorum.
Evet, okumayı seviyorum ama arada sırada insan bir yakınıyla da dertleşmek istiyor.
Bir fikri olmakla bir fikir olmanın hiç de aynı şey demeye gelmediğini anlatan fırsatlar…
Telefon hiç çalmayabilir. Aydın hiç bulunmayabilir. Belki o da bir yerlerde ölüm dirim kavgasındadır artık. Ölüm hiç gelmeyebilir. Ölümle daha uzun savaşmak gerekebilir.
Fikrimin İnce Gülü
Yıkma beni. Bu benim kaçıncı kez serilip doğruluşum. Kaçıncı kez, tam oluyor derken yaya kalışım…
Bu benim kaçıncı kez serilip doğruluşum? Kaçıncı kez, tam oluyor derken yaya kalışım.
Hem canım, bazen birine sevdalanırsın. Niye sevdalandığını bilir misin? Dünyada ondan güzeli yokmuş gibi gelir adama. Dünyada ondan iyi huylusu yokmuş sanırsın.
Ruh Üşümesi
Suyun denizkestaneleri üstünde salınışı. Dikenlerin duyarlıkları, titreşimler…
Gövdelerimizin yan yana, iç içe derinlere kulaç attığını duyuyorum, bundan ten ötesi tatlar devşiriyorum.
Hadi Gidelim
Sen insanları seviyor musun? Kim, durup dururken, evet, ben insanları seviyorum, diyebilir… Hepimiz pekiyi biliriz ki, her birimiz en yakınlarımızdan bile ne kadar uzağız.
Adalet Ağaoğlu’nun Hayatı ve Eserlerine Bakmanızı Öneririz.
Sayfamızda Adalet Ağaoğlu’nun hayatı ve eserleri yer alır.
